Umphang Style!

Hallo allemaal!

Het is weer tijd voor een nieuwe blog en dit keer weet ik echt niet waar ik moet beginnen! We hebben veel watergevechten gehouden, op een organic farm gewerkt, overgestoken naar Myanmar en heel veel geleerd over de Thaise cultuur.

De dag nadat we de vorige blog schreven, begon het grootste watergevecht dat ik ooit heb meegemaakt, Thais nieuwjaar oftewel Songkran festival. We hadden bedacht om naar een waterval te gaan en waren al goed voorbereid voor de terugweg: ieder een dolfijn waterpistool voor achter in de truck om iedereen nat te spuiten. We waren alleen niet de enigen die goed waren voorbereid... Toen we achter in de truck zaten kregen we de eerste minuut al een paar emmers (!) water over ons heen van locals die langs de weg stonden. Onze mini waterpistolen vielen toen wel een beetje in het niet. Dus de dag daarna gingen we beter voorbereid naar Chiang Mai, dit keer hadden we een hele tweety gevuld met water op onze rug en een veel grotere waterpistool :D. We hebben drie dagen lang in Chiang Mai rondgelopen en het was een groot gekkenhuis. Overal volgeladen trucks met tonnen (ijs)water, feestjes op iedere straathoek, Boeddha ceremonies en een mix van toeristen en Thaise mensen.

Hierna gingen we naar Sukhotai, om eerste een beetje bij te komen en het idee was om vervolgens naar de Khmer tempels te gaan. We kwamen er daar alleen achter dat ons visa al verlopen was! We dachten dat we 30 dagen het land in mochten maar het bleek maar 15 dagen omdat we over land kwamen. Zonder de tempels te hebben gezien (faal!!), reisden we naar de grens met Myanmar om een stempel te krijgen voor nog eens 15 dagen. We zijn dus even naar Myanmar geweest en je merkte al direct de verschillen: we werden veel meer aangestaard en alle mannen kauwen daar op rode tabak waardoor ze hele rode tanden hebben. Niet een heel smakelijk gezicht (dit hadden we overigens ook al gezien in het Akha dorp in het noorden van Laos). Bovendien is deze grens nog maar een paar maanden open voor toeristen, dus de immigratiedienst vond het erg leuk om ons te ontvangen (ook al moesten we een boete betalen :p). We waren zelfs zo boeiend, dat ze met hun mobiel een foto van ons maakten voor op Facebook..

Vervolgens zijn we naar Umphang gereisd, waar ons WWOOF avontuur zou beginnen! We waren allebei erg enthousiast over het project waar we naar toe gingen: The Little Friendly Farm. We reden erheen in een overvolle truck op een ontzettende kronkel weg, dus dit was al een heel avontuur. Het was nog een hele opdracht om het adres uit te leggen aan de chauffeur, maar met handen en voeten was het uiteindelijk gelukt. We werden afgezet bij een aantal lokale mensen en er was niemand die Engels kon dus wij vroegen ons in de eerste instantie wel af waar we waren beland.. Gelukkig kwam de projectleider Arnon er al snel aan en gaf ons een rondleiding in het dorp :) We merkten al gelijk dat hij super goede ideeen had en mooie idealen. Hij had al eerder projecten gehad met olifanten, apen en had twee jaar lang alleen in het bos gewoond! Een erg speciale man dus. Het bleek alleen wel dat hij net was verhuisd naar Umphang en dat hij sinds een dag pas in het huis woonde (waar wij ook zouden slapen)! Zijn dieren waren ook nog niet aangekomen, dus het werken zou vooral in de tuin plaatsvinden. De volgende dag begonnen we dus ook met het werken in de tuin, wat erg zwaar en warm was, maar een hele ervaring aangezien geen van ons ooit zoiets heeft gedaan. We aten de meeste tijd bij Pitau in huis, een goede vriendin van Arnon en een ontzettend lieve vrouw die heel graag voor ons wilde zorgen. Daarnaast aten Mac, zijn vrouw Moo Moo, zijn kinderen Mi Mi en Mae en Sep (ook een vriend van Arnon) vaak mee. Het was altijd een gezellige boel en al gauw merkten we wat de Thaise tradities en gewoontes waren: al het eten werd elke maaltijd in het midden op de grond gezet waarvan iedereen dan eet en daarnaast ging er elke maaltijd een shot glaasje rond met 'happy water' (lokale whiskey). We kregen het echter niet voor elkaar dat we allemaal tegelijk aten, want de gasten moesten eerst eten. Elke maaltijd weer hebben we gevraagd of ze nu ook eens een keer samen met ons wilden eten, maar is helaas niet gelukt. De derde dag dat we op het project waren kwamen er ook nog twee Amerikaanse meisjes bij, Emma en Brooke, wat erg gezellig was :).

We hebben naast de eetgewoontes ook veel Thais geleerd en werden elke dag overhoord door Arnon. We kunnen nu dus al aardig wat zinnen zeggen en tellen tot tien! (dit is er echt ingestampt :P). We hebben niet alleen in de tuin gewerkt, maar we zijn ook in het bos groentes wezen plukken, deze gewassen en op de markt gekocht samen met Mac en zijn vrouw. In plaats van dat ze een baan hebben gaan ze elke dag naar het bos om eten te vinden (niet alleen groenten, maar ook kikkers en vissen), om dit vervolgens te verkopen en zo komen ze aan geld. Heel bizar om dat voor te stellen.

Arnon vertelde ons op de zesde dag tijdens de lunch dat we werden uitgenodigd door het government district van Umphang, omdat ze het zo interessant vonden wat we in Umphang allemaal deden. Dus wij dachten dat het iets vet officieels was en hadden ons helemaal mooi aangekleed en gedoucht. Met Arnon weet je alleen nooit echt wat hij nou bedoeld en het is altijd maar een verrassing waar je terecht komt. Dus toen we werden afgezet met de scooter, bleek het een after-Songkran feestje! Hier werden we gelijk met water gezegend en mochten we (zoals de rest van het dorp) naar voren te komen om de mensen van de overheid ook te zegenen. Ook zaten alle ouderen van het dorp klaar om gezegend te worden. Daarnaast hebben we met de lokale mensen gedanst en werden er talloze shotjes happy water en Thaise wijn aangeboden. We waren de enige westerse mensen, dus we kregen nogal wat aandacht :P. Ook boden de mensen ons de typische hawaii blouse aan, waar iedereen tijdens Songkran ook in liep. Een erg leuke dag dus! De laatste dag was ook erg leuk omdat we een dag vrij kregen en zijn we naar een ontzettend mooie waterval en grot in het bos gegaan. Het bijzondere was dat alleen de locals deze plek kenden, dus we waren de eerste toeristen!

Helaas liep het project niet helemaal zoals Arnon het wilde en besloten de mensen die het huis aan hem verhuurde dat ze het te vies vonden worden. Hierdoor ontstond er een nare sfeer en moest hij de dag dat wij weg gingen het huis uit! Erg vervelend en hierdoor zag Arnon het hele project in de soep lopen. We weten dus ook niet wat er nu gaat gebeuren, maar we hopen dat Arnon het project voortzet en het uiteindelijk ook voor elkaar krijgt om zijn dieren naar het project te verhuizen!

Nu zijn we weer terug in Mae Sot (plaatsje aan de grens met Myanmar) om weer een stempel te krijgen voor onze visa. Het volgende plan is om naar een van de eilanden te gaan in het zuiden en om daar misschien een yoga retreat te doen. Daarna is het alweer tijd om naar Vietnam te gaan om mijn (Katinka's) ouders op te halen van het vliegveld in Hanoi en daarmee verder te reizen :D.

Tot de volgende keer xxxxxx